Rozdział 3

Po kolacji Zosia zapędziła Michałka do mycia. Przebrany w piżamkę chłopczyk był już tak zmęczony, że ledwo trzymał się na nogach. Za nic w świecie jednak nie chciał się położyć do łóżeczka. Siedział razem z dorosłymi przy stole i głośno protestował jak tylko ktoś próbował zabrać go do sypialni.

- Może pójdziesz ze mną, bo nam tu zaraz pod stół wpadniesz. Oczka już ci się same zamykają – odezwał się w końcu Max – opowiem ci bajeczkę.

- A umiesz? – zapytał maluch, patrząc na niego z powątpiewaniem. – Musi być długa.

- Dobrze, postaram się – Mężczyzna wyciągną ręce, aby podnieść chłopca. Ten jednak zwinnie zeskoczył ze stołka z drugiej strony, wyminął go i pobiegł do sypialni. Piosenkarz zagryzł wargi i podążył za synem.

- Nie martw się – rzuciła za nim Zosia – musi się do ciebie przyzwyczaić. Kiedyś wreszcie ci zaufa i pozwoli się przytulić.

Po jakiś piętnastu minutach Norr wrócił z powrotem. Zosia siedziała już sama na kanapie i popijała koniaczek. Jimi zamknął się w łazience i nie wyglądało na to by szybko miał stamtąd wyjść. Max usiadł obok zamyślonej kobiety i nalał sobie odrobinę alkoholu.

- Powiedz, jak wy się właściwie poznaliście? Jacek nigdy mi o tym nie mówił – poprosiła.

-To stare dzieje, minęło tylko sześć lat, a mnie się wydaje, że wszystko wydarzyło się w jakiejś innej epoce – westchnął Max.

- No, nie daj się prosić – dolała mu szczodrze złocistego płynu.

,,- To był paskudny dzień. Wracałem właśnie z zespołem z długiej trasy koncertowej, wszyscy byliśmy zmęczeni upałem, głodni i stęsknieni za naszymi najbliższymi. Siedzieliśmy obok siebie w skwaszonych humorach i warczeliśmy jeden na drugiego o każdy drobiazg. Nasz autobus zepsuł się już drugi raz i wyglądało na to, że do domu dotrzemy dopiero późną nocą. Zatrzymaliśmy się więc na przydrożnej stacji benzynowej. Nasz kierowca poszedł do warsztatu poprosić o pomoc, chłopcy powlekli się na piwo, a ja udałem się na spacer zwabiony szumem oceanu. Wkrótce dotarłem do małej plaży i potknąłem się o leżący na piasku magnetofon grający jakąś skoczną, popową muzę. Zakląłem szpetnie i zacząłem rozglądać się dookoła za właścicielem, żeby go porządnie obsztorcować. W wodzie zobaczyłem dwóch, ubranych tylko w kąpielówki chłopaków chlapiących się i piszczących jak małe dzieci. Podszedłem bliżej, otwarłem usta, aby na nich wrzasnąć i oniemiałem z wrażenia. Przed sobą miałem widok, który dosłownie zaparł mi dech w piersi. Słońce zaczęło już zachodzić i kładło na falach wspaniałe złocisto różowe refleksy. Jednostajny, cichy szmer oceanu koił skołatane nerwy. Jeden z młodych mężczyzn podszedł bliżej brzegu i śmiejąc się dźwięcznie do kolegi, rozpostarł ramiona i zaczął nagle tańczyć. Poruszał się w rytm muzyki zwinnie i z taką gracją, że zdawał się unosić nad powierzchnią wody. Perliste krople lśniły na jego pięknym, opalonym, smukłym ciele zupełnie jak małe diamenty. Długie do łopatek, przeplecione miedzianymi pasmami  brązowe włosy wirowały razem z nim. Połyskliwe, jedwabiste nitki otoczyły miękkim kokonem jego szczupłą, delikatną twarz. Ciemne oczy z bursztynowymi plamkami błyszczały z radości i rozpierającej go energii. Nie mogłem oderwać od niego oczu. Jeśli istniał jakiś bożek młodości, to tak właśnie musiał wyglądać. Byłem tak zauroczony, że nie zauważyłem jak drugi z chłopaków zaszedł mnie od tyłu i klepną w ramię.

- Te zboczeniec, przestań się gapić i powiedz co zrobiłeś z naszymi ubraniami? – odezwał się z groźną nutką w głosie, rozglądając się dookoła. – Jacek wyłaź, mamy tutaj podglądacza - krzyknął w stronę oceanu. Tancerz zamarł w pół kroku, odwrócił się w naszym kierunku, zmrużył oczy i zaczął powoli wychodzić z wody. Starannie mnie ominął i stanął za przyjacielem tak, że widziałem tylko jego wielkie, czekoladowe oczyska spoglądające na mnie nieśmiało spod gęstych, ciemnych rzęs. Znowu się na niego zagapiłem, zupełnie zapominając o jego wkurzonym koledze.

- Paweł, jesteś pewien, że to on? – usłyszałem jego cichy głos. – Dobrze szukałeś?

- A kto, któryś z krabów poczuł się nagi i podprowadził nasze gacie? –gorączkował się wyższy. W tym momencie rozległ się zduszony chichot tancerza. – Z czego się cieszysz głupku, jak teraz wrócimy do domu? – walnął go w rozczochraną łepetynę Paweł.

- Wiesz, jakby go tak złapać i rozebrać to ty miałbyś spodnie, a ja koszulkę – mały drań wskazał na mnie, a jego pełne usta drgały od powstrzymywanego śmiechu. Nadal ukrywał się za szerokimi plecami kolegi.

- Ejże, nawet o tym nie myślcie, nie mam pojęcia kto wam zrobił taki głupi kawał – cofnąłem się przezornie do tyłu. – Daleko mieszkacie? Za chwilę naprawią nam samochód, więc ewentualnie możemy was podwieźć - powiedziałem, nie odrywając wzroku od Jacka.

- No nie wiem – zastanawiał się Paweł, zerkając na mnie podejrzliwie.

- Wyglądam na gangstera? – zapytałem rozbawiony jego nieufnością i tym jak najwyraźniej matkował swojemu kumplowi.

- Szczękę masz w tej chwili w okolicy kolan i ślinisz się wprost nieprzyzwoicie. Jeszcze chwila, a zaczniesz machać ogonem i znaczyć teren. Nie mogę pozwolić, żebyś omotał tego małego naiwniaka – potargał poufale Jacka za ucho. Tymczasem ten w odpowiedzi zwinął się jak wąż i uszczypnął go mocno w bok. – Ała! Ja tu bronię twojej cnoty, a ty mi tak dopłacasz niewdzięczniku jeden – wrzasnął Paweł.

- Nie rób ze mnie nierozgarniętej gęsi, baranie – fuknął na niego obrażony chłopak i zadarł do góry nos. – Potrafię odróżnić porządnego faceta od playboya.

- Nie byłbym tego taki pewien królewno. Pamiętasz tego rudego dżentelmena, który potem na basenie chciał ci włożyć rękę do majtek? Musiałem cię ratować, bo ty zamiast kopnąć go w jaja piszczałeś jak gwałcona dziewica – machnął na niego lekceważąco Paweł.

- To było dawno – odparł cały czerwony na twarzy chłopak- po za tym nie powinieneś takich rzeczy opowiadać przy obcych – skinął głową w moją stronę rumieniąc się jeszcze bardziej. Mniej więcej w takim tonie sprzeczali się całą drogę z plaży. Chwilę potem zadzwonił telefon, to mój kierowca informował mnie, że samochód został naprawiony. Skończyło się na tym, że odwieźliśmy ich do domu owiniętych w kraciaste koce.

Max uśmiechnął się do swoich wspomnień. Zosia siedziała słuchając go z otwartymi ustami. Całą sobą chłonęła jego opowieść. Widziała jak zmieniła się twarz Norra kiedy mówił o Jacku, ile ciepła pojawiło się w  jego chłodnych zazwyczaj błękitnych oczach. Pamiętał ich pierwsze spotkanie z najdrobniejszymi szczegółami jakby to było wczoraj.

- Może jeszcze nie wszystko stracone? – pomyślała kobieta. – Koniecznie muszę namówić do wyjazdu Jacka.

………………………………………………………………………………………………..

Następnego dnia podniecony Michałek doprowadzał wszystkich do szału. Biegał po całym domu w majtkach w misie już od szóstej rano kwicząc i podśpiewując. Nie omieszkał się pobudzić wszystkich, skacząc im po łóżkach i drąc się wniebogłosy.

- Dzisiaj przyjeżdża mój tatuś! Będzie mnie przytulał i opowiadał bajeczki – krzyczał ile sił w małych płucach i z chichotem uciekał przed zdesperowaną Zosią i lekko już zasapanym Maxem.

- Szefie powinien pan więcej ćwiczyć, bo kondycja coś szwankuje – mruknął zaspany Jimi, który właśnie wszedł do pokoju obudzony hałasem jaki we trójkę czynili biegając po całym mieszkaniu.

- I już po premii – warknął do niego Max, nurkując pod stołem i łapiąc piszczącego zbiega. – Musisz się umyć i ubrać. Nie weźmiemy do szpitala takiego golaska - zwrócił się do wierzgającego malca Norr.

- Przypilnuj go – Zosia wręczyła mu ubranko dla syna. - Zrobię wam śniadanie.

- Ale ja nigdy tego nie robiłem – odezwał się lekko spłoszony Max.

- Poradzisz sobie – uśmiechnęła się do niego Zofia – jesteś już dużym chłopcem. – Po czym zniknęła w kuchni. Mężczyzna popatrzył z powątpiewaniem na malucha i podążył z nim do łazienki. Postawił go na podłodze i wskazał umywalkę.

- A krzesełko? –zapytał Michaś. - Tatuś  mi je zawsze daje, bo nie mogę dosięgnąć kranu. - Norr poszedł do pokoju i wrócił z taboretem. – Zapomniałeś przygotować mi pastę do zębów – chłopczyk nastawił szczoteczkę, aby mężczyzna mógł na nią wycisnąć odrobinę miętowego żelu. – Wiesz, ty będziesz musiał chyba iść do szkoły dla tatusiów – pokiwał poważnie główką Michaś i zajął się czyszczeniem zębów. – Poszukamy jakiejś w Internecie i zapiszemy cię. Myślisz, że dasz radę? – zapytał zaciekawiony i wbił w mężczyznę błyszczące szare ślepka. Widząc zaskoczenie i niepewność mężczyzny chłopczyk pogłaskał go po ręce i uśmiechnął się do niego. – Nie bój się, będę ci pomagał odrabiać zadania, a jak dostaniesz dwóję, to cię obronię i nie dostaniesz klapsa w pupę.

- Muszę się nad tym zastanowić – odpowiedział mu równie poważnie Max. W tym momencie coś przyszło mu do głowy, a w jego oczach pojawiły się szelmowskie błyski. – Może tatuś Jacek mógłby mnie uczyć? Jest przecież najlepszym tatusiem prawda – uśmiechnął się do malca.

- Pewnie, jest królem tatusiów – kiwnął głową energicznie chłopczyk.

-Wtedy jednak musiałbym zamieszkać z wami, żeby wszystko mi dokładnie pokazał i wyjaśnił – Michaś przyglądał mu się przez chwilę z zafrasowaną minką.

- Ale gdzie ty będziesz spał? – podrapał się po głowie. - Mam bardzo małe łóżeczko, a Pan Miś strasznie chrapie – dodał sprytnie, najwyraźniej nie mając ochoty się dzielić  z nikim swoim pokojem.

- Może zapytasz tatę, on ma większą sypialnię – poddał mu pomysł Max. Już widział w myślach minę Jacka, kiedy syn zacznie opowiadać mu o swoich planach. Jeśli chodzi o niego, to nie miał zamiaru robić dziecku przykrości i się przeciwstawiać jego pomysłom. Jak sobie wyobraził, że będzie miał obok siebie na łóżku smukłe ciało męża, zrobiło mu się jakoś tak przyjemnie ciepło.

- Tak i wersalka jest szeroka. Zmieścicie się razem – klasnął w ręce zadowolony chłopczyk. – Pytałem kolegi i on powiedział, że jego rodzice śpią w jednym pokoju. Tatuś na pewno się zgodzi. - Po kilkunastu minutach zakończyli poranną toaletę i udali się do kuchni, dokąd przywabiły ich smakowite zapachy. Michałek chwycił Norra za rękę i posadził obok siebie przy stole. Widząc ich w tak doskonałej komitywie Zosia pokręciła głową.

- Co tam wspólnie uradziliście? – zapytała zaciekawiona.

- To tajemnica – odparł uśmiechnięty chłopczyk podskakując na stołku. – Max będzie się uczył. – Zaskoczona kobieta popatrzyła pytająco na piosenkarza.

- Nie mogę ci powiedzieć, to pomysł Michałka – mrugnął do niej mężczyzna z miną kota który właśnie ma zamiar dobrać się do śmietanki.

………………………………………………………………………………………

Po trzech godzinach wszelkiego rodzaju katastrof siedzieli nareszcie wynajętym przez Jimiego wcześniej samochodzie. Najpierw stali przez godzinę w korku, potem sekretarz zgubił drogę i znowu stali w tym samym korku, rzucając w stronę speszonego chłopaka coraz groźniejsze spojrzenia. Potem lekarz prowadzący Jacka gdzieś przepadł i czekali na wypis deptani po nogach przez przewalający się po korytarzu tłum. Następnie okazało się, że w dokumenty medyczne wkradła się pomyłka i trzeba je było drukować jeszcze raz, więc kiedy nareszcie ta męka się skończyła wszyscy odetchnęli z ulgą. Jimi oczywiście usiadł za kierownicą, a Zosia sprytnie usadowiła się obok niego wpychając się przed Jacka, który najwyraźniej wpadł na ten sam pomysł. Tymczasem Max udając, że nie widzi tych dziwnych manewrów, spokojnie zapinał Michałka na foteliku dla dzieci.

- Wolisz siedzieć w środku, czy od okna – zapytał uprzejmie wkurzonego Jacka.

- Wszystko mi jedno warknął - podminowany chłopak. Usadowił się obok Michałka, więc Maxowi nie pozostało nic innego jak usiąść obok niego. Zresztą mężczyzna nie chciał wyjść na przyzwyczajonego do komfortu marudę. Było dość ciasno, nie miał więc innego wyjścia jak przywrzeć mocno do ciepłego boku męża. Został natychmiast ofuknięty, ale wzruszył tylko ramionami dając do zrozumienia chłopakowi, że to przecież nie jego wina. Niestety tego dnia wszystko chyba sprzysięgło się przeciwko Karskiemu. Wkrótce okazało się, że na głównej ulicy był poważny wypadek i została wyłączona z ruchu, Musieli nadrabiać spory kawałek drogi krętymi, bocznymi uliczkami. Przy każdym ostrzejszym zakręcie Jacek wpadał na Maxa albo odwrotnie, Max na Jacka. Michałek obserwował te przepychanki z wielkim zainteresowaniem.

- Chwyć tatusia i mocno go trzymaj, bo będzie mieć siniaki – odezwał się troskliwie maluch do Norra.

- Oczywiście Michasiu masz rację, musimy dbać o tatusia – mrugnął do chłopczyka mężczyzna, po czym objął mocno ramieniem Jacka dosłownie przyklejając się do jego boku.

- Co robisz kretynie?! – syknął mu do ucha zarumieniony Karski, usiłując uwolnić się z jego macek.

- Ja to co, dbam o twoje zdrowie – wyszczerzył się do niego Max z miną niewiniątka.

- Jimi zatrzymaj się! – krzyknął niespodziewanie chłopczyk.

- Co się stało, boli cię coś, niedobrze ci? – zapytał go zaniepokojony Jacek.

- Nie, ale tutaj jest sklepik z zeszytami, a Max potrzebuje dzienniczka – Odparł poważnie maluch. Karski odwrócił się do męża i spojrzał na niego niezmiernie zdumiony.

- Czyżbyś zapisał się do szkoły? Trochę późno, ten twardy łeb niczego nowego już nie przyjmie. Jest wyjątkowo oporny na wszelkie metody perswazji – spojrzał na niego wymownie.

- Pomogę Maxowi – odezwał się niespodziewanie Michaś. – Tylko nie daj mu mocnych klapsów jak dostanie dwóję, bo się potem będzie jąkał jak mój kolega Patryk.

- Nic z tego nie rozumiem. O co tutaj chodzi? – zwrócił się do męża Jacek. Niestety Norr w tej chwili nie mógł mu udzielić żadnej odpowiedzi, bo zajęty był opanowywaniem szalonego chichotu, który go właśnie ogarnął.

...........................................................................................................................
Betowała Niebieska